bugün günlerden mutluluk-hüzün-karışık duygular işte!!!

böyle bir başlık atmak istemiyordum aslında böyle bir yazı da yazmak istemiyordum ama dayanamadım işte. baştan söyleyeyim baya bir iç döküş içerir yazım. ona göre sıkılabilirsiniz sıkıldığınız yerde bırakın okumayı benden söylemesi :)

asıl mevzum şu bugün benim doğum günüm ve o yüzden karışık duygular içindeyim.  ben doğum günü öğretmenler günü sevgililer günü anneler günü falan filan bir dolu gün kutlamayı sevmem aslında. çünkü genelde bu günler bangır bangır her yere yayılır herkese duyurulur. bence de hiç bir anlamı kalmıyor bu günlerin. özellikle face çıktı mertlik bozuldu herkes ne zaman doğmuş ne zaman ne olmuş orada bildirilince bir anlamı kalmıyor. bugün hatırlanması gerekiyorsa bildirilmeden hatırlanmalı.

şimdi diyeceksiniz "eee ne oldu kim hatırladı senin doğum gününü peki" hemen cevap vereyim hiç kimse google'den başka. 

annem benim doğum günümü "okullar açılmıştı senin doğduğun sabah" der. o şekilde hatırlar :) babamla bu mevzular konuşulmaz zaten :) ama en çok abimin hatırlamaması koydu ben onunkini hatırlıyorum demi :P 

neyse benim şu anki durum sadece özenti onu da biliyorum. sonuçta ailemleyim, mutluyum, sağlığım yerinde, arkadaşlarımla aram iyi, bir işim var ve ilk günden tatil yapıyorum. 

evet belki bugün bir süpriz olsa hiç de fena olmazdı ama bir yerden sonra gerçekten sıkıyor yani. arkadaşa süpriz yap o da sana yapsın ee sonra. bir klişeye dönüyor bence. 

geçen sene doğum günümde yeni bir hayata merhaba demiştim. yeni bir evde ve elektrik üretimi yapan yerde elektrik kesilmişti. yukarıda dedim ya doğduğum günün ertesi okullar açılmış ve bu geçen sene tamda olan şeydi. gerçekten ikinci doğum günüm gibiydi. kader-mucize-tesadüf-tevafuk ne denirse artık ama benim için geçen sene bu yönden de ayrı bir anlam içeriyordu.

ve işte bir yıl bitti. ben bugün kendi evimdeydim temizlik yaptım, ütü yaptım ne dersiniz tüm yıl böyle gereç mi :D geçmesin lütfen. yarın iş başı yapacağım bakalım inş geçen seneden daha güzel daha eğlenceli bir yıl geçiririm.

bunlar o kadar da önemli değil de asıl sorun şu ben bir türlü büyümüyorum. her yıl-ay-hafta-gün kendime söz veriyorum şunları yapma artık, şunları değiştir diye. ama bir türlü yapamıyorum. üç haftadır dizi-film izlemeyi bıraktım çünkü çok zaman harcıyorum ve bir yıllık bir dinlenmenin ardından artık çalışmaya başlamalıyım demiştim. çalıştım mı ayrı bir mevzu ama bu sözümde duramadım ve bugün yine kendimi 3 saat boyunca dizi izlerken buldum. bir türlü kapatamadım ay az daha izleyeyim şu bölüme de bakayım derken 3 saat geçmiş ve ben güya dışarı çıkıp arkadaşlarla buluşup gezecektim ama akşam olmuş çoktan. 

sırf bu  kendimi durduramadığımdan facemi bile kapattım. ne kadar sürecek bilmiyorum ama uzun sürmesi için elimden geleni yapacağım. tabi dizi mevzusu gibi olmaması için (3 hafta gibi kısa bir süre) de elimden geleni yapacağım.

ben en çok kendime kızıyorum sanırım. kendimde mutlaka bir eksiklik buluyorum ve onu düzeltebilmek için kendimi yiyip bitiriyorum. ne kadar düzeltiyorum bilmiyorum ama en azından sorunlarımı biliyorum. bunu da yapmam gerek biliyorum çünkü birçok konuda eğer Allah bana yardım ediyorsa eğer Allahın yardımını hissediyorsam her zaman kendimi düzeltmem gerek. Allah her zaman bize yardım ediyor ama biz bunu ne kadar görüyoruz ve ne kadar kendimizi düzeltmeye çalışıyoruz. böyle düşünüyorum.

ne kadar uzattım işi demi :) baya iç döktüm. işte bu iç dökmemin bir nedeni de beni burda tanıyan kimsenin olmaması. daha rahat hissediyorum kendimi böyle. normalde telefonuma not olarak düşecek duygular düşünceler sanal aleme düşmüş oldu.

 öyle işte ben bir yıl daha büyüdüm 23 mü oldum 24 mü pek anlamadım ama en azından 2014'e kadar 23 diyeceğim ben :) ne kadar küçük gösterirsem kendimi o kadar iyi :))